Wetenschap en geloof zijn niet tegengesteld

Terwijl we op vakantie waren in Zweden, hebben we een fantastisch plekje gevonden aan het Vänermeer. We waren gestopt op een camping die al kilometers diep in het bos lag en van daar uit hebben we nog een half uur gewandeld. Toen kwamen we aan dit plekje, waar wat afgebrokkelde rotsen een klein rotsstrandje aan het meer hadden gevormd. Nadat de kinderen enkele stenen in het water gegooid hadden, vroeg ik hen te gaan zitten en gewoon stil te zijn en goed te luisteren. Die stilte daar was indrukwekkend. Enkel het klotsen van het water kon je horen. Geen enkel menselijk geluid, geen vogel die floot, geen zoemende bijen… Het was wonderbaarlijk hoe stil het daar was. Het was een heiligende ervaring.   Ik heb daar dan na enkele minuten samen met mijn twee jongens gebeden, uit dankbaarheid voor zoveel schoons. Het drukte mij nog eens op het feit dat al wie mij zegt “hoe kan een intelligent iemand nu geloven” het wat mij betreft bij het verkeerde eind heeft. Voor mij is door de wetenschap pas duidelijk hoe goed alles in mekaar zit. Ik heb altijd al volgend verhaal voorgehouden: Bezoek een mooi gebouw, bv een kathedraal uit de middeleeuwen of zo en bekijk hoe vernuftig die in mekaar is gestoken. Zou iemand kunnen geloven dat ooit een berg stenen die men daar neergelegd heeft door toeval dat gebouw heeft gevormd? Neen, natuurlijk niet, zegt iedereen. OK, volgende vraag dan: is men dan gewoon een berg stenen beginnen neer te leggen door een pak metsers bij mekaar te zetten die maar wat toevallig probeerden? Wederom neen… Er is duidelijk een architect nodig om zoiets moois te bereiken.   Voila, daar heb je je antwoord. Hoe meer de wetenschap ontdekt, des te duidelijker wordt het voor mij dat we gerust kunnen spreken van een intelligent ontwerp. Of zoals Ouderling Russell M. Nelsen het al zei: Kan een explosie in een drukkerij een woordenboek produceren?   Daardoor moest ik op dat plekje aan volgende schrifttekst denken (Alma 30:44):

Alle dingen wijzen erop dat er een God is; ja, zelfs de aarde, en alle dingen op het oppervlak daarvan, ja, en haar beweging, ja, en ook alle planeten die zich bewegen in hun vaste orde, getuigen dat er een oppermachtige Schepper is.

  Ik zeg het vaak tegen vrienden die me vragen waarom ik geloof: “Kijk rondom je heen en je ziet de bewijzen dat God bestaat.” Meestal leidt dat tot discussie van “ik geloof enkel wat ik zie”, maar dat is dus bullshit, zelfs voor wetenschappers. Kijk maar naar het begin van deze maand en de grote vreugde bij de fysici omtrent de ontdekking van het Higss boson. Je moet alle berichtgeving daarom eens aandachtig lezen en nagaan wat de wetenschappers echt zeggen… Ze zien resultaten in hun data die de gevolgen zijn van het verval van een deeltje dat mogelijk het verval is van het beroemde godsdeeltje (ik vind die naam zelf ongelukkig gekozen trouwens). Het deeltje zelf ziet men niet, men ziet dingen die afgeleid kunnen worden. Er is zelfs een kans van 1 op 3,5 miljoen dat hun conclusie verkeerd is.   Als het dus voor de meest elementaire wetenschappers aanvaardbaar is om uit gevolgen opnieuw door deductie het bestaan van een elementair deeltje te besluiten, waarom is dit dan on-wetenschappelijk in ons dagelijks bestaan? Voor mij is het dus wetenschappelijk aanvaardbaar om een bewijs door deductie te gebruiken en zo ben ik zelf tot het besluit gekomen dat God bestaat.   Dat plekje in Zweden deed me er nog eens aan denken en ik ben er onze Hemelse Vader dankbaar voor dat Hij me zo intens liet genieten van die wetenschap (sic).