Waarom een olifant beter is dan een vogel als je vogelzaad voedert in je tuin

Ik heb al een hele tijd zo’n Philips Wake Up light. Zalig ding. Naar verluidt word je beter wakker, door dat het licht al stilletjes begint van niks naar volle sterkte te gaan in de dertig minuten voor je wekker afgaat. Het zou dus de normale zonsopgang simuleren en zou ons beter gezind wakker moeten doen worden.   Je kan op het model dat ik heb ook diverse geluidjes kiezen. Zo heb je een stevige regen (type regenwoud douche), een oersaai elektronisch gebiep, junglegeluiden en vogeltjes die fluiten. Omdat het hier gaat om “natuurlijk” wakker worden, heb ik al lange tijd geleden voor de vogeltjes gekozen. Als we dan toch moeten denken dat we buiten op het gazon liggen en door moeder natuur haarzelve gewekt worden, dan zijn vogeltjes het beste ding.   Vogeltjes zijn altijd mijn favoriete dieren geweest. Ik had vroeger altijd een kanarie in huis en ik kon echt genieten van dat gezang. Vooral de wedstrijden tussen dat gele vogeltje en de wasmachine was altijd grappig. Hij kon het niet verdragen dat die machine zou winnen, dus dan deed hij keihard zijn best om er bovenuit te komen. Maar soit, vogeltjes dus. Omdat ik ze zo graag zie, heb ik al een ganse tijd een voederkastje aan ons tuinhuis hangen. Het heeft wat geduurd voor de vogels dat vonden, maar nu zie ik regelmatig de koolmeesjes in troepen opduiken, tot ze door een franke merel verjaagd worden. En als alles rustig is, zie ik ook een lief, klein maar moedig roodborstje komen aantrippelen. Als ik thuis beneden wat aan de computer zit te prutsen, zet ik me altijd zodanig dat ik half verscholen achter mijn favoriete potplant zit, zodat ik rustig door het grote raam kan turen zonder dat mijn gestalte die vogels onmiddellijk doet opschrikken.   Maar sinds kort is mijn dubbele voorkeur voor vogels met mekaar in conflict gekomen. Doordat die vogels massaal hun weg hebben gevonden naar mijn tuin, komen ze daar dus op af om te ontbijten. In Knesselare is er geen Panos met heerlijke kruimels voor de deur, dus tuinhuis Geens is the second best place to be voor een fijn meergranenontbijtje. Allemaal goed en wel, maar dat betekent dus dat bij een net opkomende zon (voelt u hem al komen) mijn tuin vol zit met kwebbelende meesjes. Die combinatie is nu net toch wel het signaal waarop mijn lichaam inmiddels pavlovgewijs is ingesteld om wakker te worden. Aangezien de zon steeds vroeger begint op te komen in de eerste helft van het jaar, begint mijn slaap dus steeds korter te worden.   Vandaar dat ik nu, enigszins tegen mijn vrije keuze in, verplicht ben om de wekkertoon van die Philips aan te passen naar een trompetterende olifant en een brullende aap. Want een buurtonderzoek heeft me geleerd dat de kans dat die bij een opkomende zon in mijn tuin komen vertoeven, aanzienlijk kleiner is en mijn ochtendrust toch een beetje met rust zal gelaten worden, zonder dat mijn dierenliefde moet minderen.