Het verval van de C

Twee weken geleden kondigde het ACW aan dat het een naamsverandering zou doorvoeren naar Beweging.net.   Deze blog staat los van alle politieke overschouwingen waarom ze dat doen. Ik wil echter een stil staan bij het feit dat deze vereniging die al eeuwenlang (zo lijkt het toch) opkomt voor de belangen van de arbeiders vanuit een christelijke bezorgdheid, er nu voor kiest om de C van christelijk doelbewust te dumpen. Ik denk dat het overgrote merendeel van alle leden van Beweging.net inderdaad niet kiezen voor deze zuil omwille van het christelijke, laat staan dat de meeste leden hun christen-zijn (als ze dat nog zijn) bewust beleven. In die zin is de naamsverandering misschien een bevestiging van deze realiteit.   C in een verdomhoekje   Was het nodig? Waren er mensen die niet tot het ACW wilden toetreden omwille van de C? Was het een drempel?   Persoonlijk zou me dat verwonderen. Ik denk niet dat onze maatschappij nog krampachtig moet vasthouden aan een anti-klerikale houding. Maar ik denk wel dat deze naamsverandering nog altijd in dat straatje past.   In de eeuwige discussie over de scheiding tussen staat en kerk is de slinger van de secularisering enorm naar één kant uitgeslagen en blijkbaar kan die nog altijd niet terug naar het midden. Voor alle duidelijkheid: ik ben 100% voor de scheiding van kerk en staat. Beiden staan los van mekaar, maar niet los van de maatschappij. De secularisering heeft zich vertaald dat er nergens in het publieke domein nog een verwijzing naar religie mag zitten. Geloof is 100% privé en dat heeft zich vertaald als naar iets wat volledig afgesloten van de buitenwereld moet zijn. Veel religieuze symbolen roepen tegenstand op; niet-christelijke symbolen nog meer dan christelijke die ten dele wel in onze cultuur vervat zitten.   Geloof is 100% privé in de zin dat het één van de meest persoonlijke keuzes is. Maar het is geen keuze die achter gesloten deuren moet blijven. Christelijke waarden liggen aan de basis van vele goede zaken in onze maatschappij. Evangelische waarden en de universele rechten van de mens liggen dichter bij mekaar dan dat je verschillen vindt. Het allergisch reageren op religieuze symbolen en uitingen is een heksenjacht geworden die veel goede zaken kapot maakt. Religie heeft zijn plaats in een volwassen maatschappij en de heksenjacht is op zich een symbool geworden. Er is echter niks mee dat gelovige mensen vanuit hun geloof handelen.   Christenen hebben een waardevolle visie op de maatschappij   Ik heb alle respect voor de parlementaire democratie die dit jaar nog wetten heeft gestemd waar ik het moreel niet mee eens ben. Maar dat in die discussie ik te horen kreeg dat ik geen recht van spreken had omdat ik omwille van geloofsredenen optrad, is een beknotting van diezelfde democratie en pluraliteit waar onze maatschappij zo graag model voor staat.   Religie mag en moet zijn mening geven over maatschappelijke trends. Christenen hebben altijd al de opdracht gehad om onze maatschappij een betere plaats te maken en dat moeten ze blijven doen. Er zal altijd plaats blijven voor mensen die vanuit hun christelijk denken, handelen naar waar ze in geloven. Het wordt tijd dat we eens terug openstaan voor het goede dat van het christendom uitstraalt. We moeten de deur niet krampachtig gesloten houden. Laat ons van de geschiedenis leren, zowel over wat fout gegaan is, maar evenzeer over al het goede dat ons gebracht werd door mensen die vanuit hun christelijke caritas handelden.   Mijn pleidooi is dan ook om te stoppen met alle C’s te schrappen, om de moderne inquisitie op geloof te eindigen en om op een volwassen, verlichte manier het goede dat vanuit het christendom komt, te omarmen en een plaats te geven in onze maatschappij. Wij gelovigen menen het goed met iedereen; laat ons allemaal net in beweging zijn en niet de C(hristelijkheid) achter sluiers en deuren verbergen.