Antwoord aan Joël De Ceulaer: religie verdient zijn plaats

Naar aanleiding van een column van Joël De Ceulaer op knack.be, heb ik hem het volgende antwoord geschreven:   Beste Joël De Ceulaer,   Naar aanleiding van uw optreden in Hautekiet en het hernemen van uw column op knack.be, schrijf ik u dit antwoord.   Ik merk dat u een bezorgde ouder bent, enorm begaan met de opvoeding van uw zesjarige dochter. Dat is lovenswaardig, want dat is de belangrijkste taak die u hebt op deze aarde: een goede vader en echtgenoot zijn. Althans volgens wat ik geloof. Want ik schrijf u tevens als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen Dagen, of korter gezegd en meer bekend, als mormoon. En ook als bezorgde vader.   U merkt op dat u niet wil dat uw kind wordt ingelijfd bij één of andere religieuze club waar ze niet voor gekozen heeft. U wil haar zelf de keuze laten. Zo klinkt het nobel, maar eigenlijk maakt u zelf al de keuze voor haar. Niet kiezen is ook een keuze. Op zich geen probleem: dat is immers de taak van iedere ouder. We voeden onze kinderen op en maken daarbij tal van keuzes, gaande van welke kleren ze zullen dragen (die keuze in hun plaats maken lukt volgens mijn ervaring toch min of meer tot ze negen jaar zijn) tot naar welke school ze gaan en welke waarden u ze meegeeft. Een niet-keuze maken getuigt volgens mij van verwaarlozing.   U wenst ze geen rare ideeën mee te geven, maar wie maakt de kwalificatie welk idee raar is of niet? U waarschijnlijk als ouder. Dus toch de keuze van wat ze meekrijgt. Of is het een idee om haar helemaal met geen ideeën te laten in aanraking komen? Misschien zo veel mogelijk onderwijs vermijden tot ze op een leeftijd is gekomen om weldoordacht die keuze te maken. Hoewel, hoe maak je een gefundeerde keuze als er geen fundament is?   Kortom, mijn betoog is dat u keuzes moet maken voor uw dochter, dat is uw plicht. Mij lijkt uw oproep dan ook voornamelijk gericht te zijn tegen religies en niet zozeer tegen alle “rare ideeën”. Misschien dat u daarmee denkt volledig te beantwoorden aan de idealen van de Verlichting. Maar is het net niet eigen aan de Verlichting om op wetenschappelijke wijze om te gaan met het leven? Is het niet eigen aan de wetenschap om alles te onderzoeken. Kennis vergaren om daaruit verder te synthetiseren, analyseren, veronderstellingen te formuleren en die wederom in vraag te stellen?   Zou het dan niet beter zijn om uw dochter wel degelijk in aanraking te brengen met religie? Met meerdere religies zelfs? Zodat ze later zelf een keuze kan maken wat het best bij haar past: deze of gene religie.   Ik geef toe dat religies gevaarlijk kunnen zijn, zeker als ze misbruikt worden als lapmiddel voor andere doelen. Maar godsdienst kan ook mooi zijn. Als mormoon zie en geloof ik dat onze religie er naar streeft om het goede in de mens aan te wakkeren en van deze wereld een betere wereld te maken. Zonder daarbij afbreuk te doen aan de normen van de Verlichting.   Weinig religies sporen zo hard aan om te studeren als de onze. Niet voor niets subsidieert De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen meerdere universiteiten, die al vaak grote geleerden in diverse wetenschappelijke takken hebben voortgebracht.   Ons geloof leert ons hard te studeren en te werken, zorg te dragen voor onszelf, voor anderen en voor onze omgeving. Tegelijk zeggen onze geloofsartikelen het uiterste respect te moeten hebben voor de democratie en moedigt ze zelfs aan om daar actief aan deel te nemen. Verder stellen wij dat we het recht hebben om God te aanbidden op onze manier, maar het respect dat we vragen, geven we ook want hetzelfde geloofsartikel zegt dat we dit recht om – al dan niet – God te aanbidden op zijn manier aan iedereen toekennen.   We moeten stoppen met religie weg te stoppen. U pleit voor een ban op scholen. Er is al een ban op religie in het openbaar leven. Als religie iets wordt wat enkel nog in de donkere schaduwen van onze maatschappij mag overleven, is het niet verwonderlijk dat de Verlichting sommige van die religies niet bereikt. En dat sommige religies zelfs woekeren tot iets wat niet aan onze normen en waarden beantwoordt.   Ik pleit voor een Verlichte benadering van religie, met open vizier, zonder vooroordelen, maar met de gezonde vraag “wat kan mij dit bijbrengen?”. We moeten levensbeschouwing de plek in de opvoeding geven die het verdient. We moeten zeker niet met de fikken van de zielen van onze kinderen blijven, we moeten er integendeel zorg voor dragen.   Laat ons de scheiding tussen kerk en staat daar plaatsen waar ze thuis hoort: in het midden. Christus bande de kooplieden uit de tempel, maar laten wij niet de godsdienst uit ons leven bannen.   Met vriendelijke groeten, David Geens