Slaap zacht

Een mens denkt soms veel te weten en veel te kunnen. En soms gebeuren er dan van die dingen, die je even doen stilstaan. Een goeie vriendin, Veerle, probeert al een lange tijd om zwanger te worden. Geen enkele methode of inspanning zijn haar en haar man te veel. Als vriend van het koppel leef je natuurlijk mee van op afstand. Enkele weken terug was er heuglijk nieuws: de inplanting was gelukt en Veerle was zwanger. Tot vorige week, een kort berichtje: echo toonde geen kloppend hartje meer. Veerle schreef daarover op haar blog. Toen ik dat daarnet las, werd ik héél stilletjes… Ik weet hoe het voelt. Ons (Isabel en ik) eerste kindje heeft ook maar eventjes geleefd. Sommige mensen zouden het amper een zwangerschap noemen, maar toch… Je voelt je al een beetje papa/mama… Sterkte Veerle…