Mijn leesweek

Dagboek van een Nymfomane

Valérie Tasso

OK, ik geef het toe. De cover en de titel hebben me verleid om dit boek vast te pakken en te kopen. Verder had het niks om het lijf (sic). Maar ik ben wel blij dat ik het gelezen heb. Het autobiografisch geschreven verhaal is goed geschreven. Gespekt met redelijk wat sex, maar niet vulgair. Wie denkt literaire porno te kopen met dit boek, komt bedrogen uit. Het verhaal gaat over een jongedame die niet vies is van lekkere sex en niet echt zonder kan. Ze heeft echter ook een schadelijk liefdesverhaal meegemaakt en is zo in de prostitutie terecht gekomen. Allemaal (h)eerlijk beschreven. Het verhaal is wat het is: het verhaal van iemand. Het geeft geen diepe inzichten in waarom nyfomanen van sex houden of waarom vrouwen in de prostitutie gaan. Dit verhaal gaat over Val. Punt. Toch best wel een aanrader. 7,5/10

De Cel

Pieter Aspe

De 25ste Van In. Op zich al reden genoeg om te lezen, des te meer omdat ik de 24 vorige ook al heb gelezen. Dit is het type boek dat je ’s morgens begint en ’s avonds uit hebt. Aspe heeft duidelijk het ritme weer te pakken. Het is een klassieke whodonnit. Enkel daarom blijf je verder lezen. De setting deze keer is een politicus en een drughandelaar, gemengd met corrupte dokters en agenten. Stamcelonderzoek speelt ook een grote rol in het verhaal. Als je een Van In-liefhebber bent, zal je zeker genieten van dit verhaal. Maar voor wie Aspe nog niet leest, dit kan een goede reden zijn om de vorige 24 ook eens uit de bibliotheek te halen. Score: 8/10

Moord in de Senaat

Pol Van den Driessche

Als je dit boek uit hebt, heb je al vast één ding bijgeleegd: Pol Van den Driessche heeft alle boeken van Dan Brown gelezen. De gelijkenissen in de opbouw van het verhaal zijn opmerkelijk. Laat ik er maar direct één ding aan toevoegen: Pol Van den Driessche heeft niet het schrijverstalent van Dan Brown, maar wel voldoende om verdienstelijk genoemd te worden. Het verhaal is wel de moeite waard. Hij heeft een pak feiten en fictie vermengd. Daarvoor verdient hij mooie punten. Maar het verhaal had epischer geschreven kunnen worden. Misschien dat we dit boek later een goeie eerste poging noemen. Tegelijk hoop ik echter dat hij het niet uit verveling in de Senaat zelf heeft geschreven. En weet je wat het boek nog een stuk beter had gemaakt: een extra pagina waarin beschreven staat wat de echte feiten zijn. Dat maakt het ganse verhaal boeiender, omdat het wel eens echt zou kunnen zijn. Ik ben op zoek gegaan naar enkele feiten en heb dit interview gevonden waarin de feiten min of meer opgesomd staan. Score: 8/10