De Twilight Saga

Sommige boeken worden snel een hype. Voor mij meestal een teken om ze even te vermijden. Maar als ze na een tijd toch nog altijd goeie besprekingen halen, dan kan ik het niet nalaten ze te lezen. Zo dus ook voor de Twilight reeks. Voorzichtig eerst het eerste boek “Twilight” gelezen. En in één ruk uitgelezen, allé, quasi in één ruk. Ik dacht eerst bij het lezen van de samenvatting: aie, een boek over vampiers. Het was een tijd geleden dat het nog in de mode was. Maar die vampiers zorgen alleen voor een juiste scene en zijn ondergeschikt aan het verhaal. Dit is een klassiek liefdesverhaal dat zich kan meten met Romeo en Julia van Shakespeare. Het handelt over hetzelfde thema: een onmogelijke liefde. En met de vraag “zal ze sterven voor haar liefde?”. In het tweede deel “Nieuwe Maan” wordt het verhaal zelfs nog lekker met een ander klassiek thema verweven: verliefd op twee personen.  Voor wie zal Bella kiezen? Jacob of blijft ze Edward trouw? Op zich dus geen vernieuwend verhaal, maar gewoon wel goed geschreven. Een tip dus aan alle duffe leerkrachten Nederlands: in plaats van Shakespeare door de strot te rammen, kan je deze boeken gebruiken om er nadien interessante klasgesprekken over te houden. Want wie is er nog nooit hopeloos verliefd geweest? Op iemand die op iemand anders verliefd was? Of iemand die door de ouders thuis niet aanvaard wordt? Want daarin schuilt volgens mij het succes van deze twee boeken: het thema is herkenbaar maar overgeplaatst in een fictief kader dat het ideaal maakt om naar te kijken, ons betrokken te voelen zonder betrokken te zijn. Het derde boek “Eclips” begint mijn inziens al te leiden onder een schrijversverplichting of tinkelende kwinkelende geldbuidel. Geen verwijt aan auteur Meyer: een mens moet het ijzer smeden als het heet is. Maar er wordt weinig aan het verhaal toegevoegd. Er blijft de tweestrijd in de liefde, maar de keuze is al duidelijk. Ook het boekthema “wie overleeft” is al van in het begin duidelijk omdat de uitgever het niet kan laten duidelijk te maken dat er een vierde deel komt. Dat vierde deel lonkt natuurlijk omdat de vraag of Bella vampier wordt of niet, nog niet beantwoord is. Ik zou het persoonlijk sterker gevonden hebben als Meyer het bij een klassieke trilogie had gehouden en het derde deel als afsluiter had gehouden. Als thema zou ik dan trouwens nog een actueel hangijzer dieper in de verf hebben gezet. Er zit immers een heel grappige tegenstelling in het verhaal: Bella wil wel voor eeuwig vampier worden, maar jong trouwen ziet ze niet zitten. Vergeef het mij, maar ik trek hier inmiddellijk de parallel met het feit dat veel jonge mensen gaan samenwonen, kinderen krijgen maar om één of andere reden niet willen trouwen (of een samenlevingscontract afsluiten – dat vind ik gelijkwaardig). Kinderen krijgen lijkt een mindere verbintenis dan trouwen… Ik vraag me af of Meyer hieraan refereerde toen ze deze situatie in haar boek inbouwde. Wederom dus een aanrader voor de leerkrachten Nederlands (ik hoop dat mijn schoonbroer dit leest): stof genoeg om nadien pittige klasdiscussies te houden. Dus wie het nog niet heeft gelezen: misschien toch maar eens doen en op zoek gaan naar de diepere rode draden in deze verhalenbundel, die al bij al, goed geschreven blijkt te zijn.