Ons Plan kindje Casandra

Al meerdere malen dacht ik bij het lezen over Plan België er aan om ook een kindje te adopteren. Ik vind het op zich een goed idee: je helpt iemand echt persoonlijk, je kweekt er een band mee en helpt er tegelijk de lokale gemeenschap mee. Sommigen zullen het een druppel op een hete plaat noemen, maar ik vind dit toch aangrijpend. Casandra is niet een anoniem iemand. Ze heeft een naam en een gezicht. Ons gezinnetje is er heel blij mee. Laurens en Lucas snappen het natuurlijk niet toen we vanmorgen over hun zusje begonnen. Ik vond Laurens wel superlief toen hij na een kwartiertje kwam vragen of hij een bedje voor de nieuwe baby moest bouwen. Casandra is inmiddels twee jaar oud. Haar vader is landbouwer en haar moeder is huisvrouw. Ze leeft in Peru in de streek van CCorca, een gebied in de bergen (3100-4200 meter boven de zeespiegel). Het ligt op 15 kilometer van Cusco en er wonen 2900 inwoners. Ccorca is een landbouwgemeenschap waar de meeste jongeren uit wegtrekken naar de stad. De levensverwachting is er maar 55 jaar omwille van de harde levensomstandigheden. Momenteel is er enkel basisonderwijs, maar er is ook een privéschool met middelbaar onderwijs. Wie weet kan Casandra daar later naar toe. 25% van de mensen daar is ondervoed. 90% heeft geen elektriciteit en 36% heeft geen stromend water in huis. Gelukkig woont Casandra in een stevig huisje waar water is. Ze heeft alle nodige vaccinaties gehad en is nog nooit ernstig ziek geweest. Gelukkig maar want veel medische zorg is er niet in de buurt. We gaan dit weekend een briefje schrijven. Niet te lang want uiteindelijk heeft Casandra er niet veel aan en moet de lokale Plan-verantwoordelijke het vertalen, maar Laurens en Lucas zullen zeker een tekening maken voor hun zusje.