Een week in de tempel

Deze week hebben Isabel en ik doorgebracht in de Stockholm tempel. Dat is niet de dichtstbijzijnde; normaal gaan we naar de tempel in Den Haag. Of beter gezegd in Zoetermeer, want de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen heeft een norm gezet over hoe ze hun tempels namen geven. Ze krijgen altijd de naam van de dichtstbijzijnde grote stad. Dus hoewel “onze” tempel in Zoetermeer gevestigd is, noemt hij officieel de Den Haag Nederland Tempel. Idem dus voor Stockholm: de tempel ligt daar zo’n 20 km van het centrum van Stockholm in Västerhaningen.   Maar goed, waarom naar de Stockholm tempel. In de eerste plaats omdat Isabel van Zweden houdt en ze haar dus voorgenomen had om die tempel als tweede tempel te bezoeken. Maar ook omdat de tempel in Zweden een gastverblijf heeft, wat dus handig is om een aantal dagen aaneensluitend te gaan.   Ik kan dacht echt aanbevelen aan alle leden om eens een midweek of alvast enkele dagen uit te trekken en naar een tempel te gaan met bijhorend gastenverblijf. Wij hebben alleszins niet de toerist uitgehangen, maar uiteraard kan je dat ook doen. Bijvoorbeeld in de voormiddag tempelwerk en ik de namiddag de stad bezoeken. Wij hebben echter telkens vanaf de eerste tot de laatste sessie tempelwerk verricht. Dat is enorm verrijkend, zo heelder dagen in de tempel doorbrengen.   Waarom zijn tempels speciaal?   Voor mijn niet-Mormoonse vrienden een woordje uitleg waarom en wat tempels zo speciaal maakt voor ons.   Onze normale zondagsvieringen (het avondmaal en de zondagsschool) gaan door in een kerkgebouw. Dat zijn normale gebouwen. Aan sommige daarvan zie je niet eens dat het kerk is. In onze kerken is iedereen welkom: lid of geen lid, je bent altijd van harte welkom op onze activiteiten. Ja, vaak is er meer dan alleen maar ’s zondags iets te doen omdat Mormonen een sterk gemeenschapsleven hebben, vaak in leeftijdsverband.   De tempels daarentegen zijn niet publiek toegankelijk. Ze zijn het huis van de Heer en in Zijn huis mag niks onreins binnen gaan. Je moet dus een tempelwaardig lid zijn. Inderdaad, het volstaat niet om lid te zijn van onze kerk. Je moet al minstens een jaar lid zijn en voldoen aan de belangrijke geboden van God, zoals de wet van kuisheid, de wet van tienden, het woord van wijsheid, getrouw het avondmaal nemen enz…   Er wordt vaak gezegd dat we geheimzinnig doen over onze tempels. Ja, het klopt dat we niet publiek vertellen hoe het daarbinnen er concreet aan toe gaat. Niet omdat het geheim is, maar wel omdat dat wat daar gebeurt voor ons, Mormonen, enorm heilig is en we onszelf voorhouden dat we over zulke heilige dingen alleen praten op heilige grond, in de tempel zelf dus. Maar op zich is er niks geheimzinnig aan. In de tempel gaan we verbonden aan met de Heer. Een verbond is een heilig contract tussen de Heer en onszelf. Op zich beloven we daar niks anders dan wat we sowieso al weten wat de geboden zijn, maar daar nemen we het echt op ons met een diepe, heilige belofte op een zeer heilige manier.   Het is ook niet dat het een geheim is hoe een tempel er van binnen uitziet. Je vindt tal van foto’s op het internet. Sommige tempels hebben bezoekerscentra waar je meer info vindt over hoe een tempel er uit ziet. En het is een Mormoonse gewoonte dat als er een nieuwe tempel gebouwd is, dat de weken voor de inwijding er opendeurdagen georganiseerd worden waarbij iedereen een geleid bezoek kan krijgen.   Werken voor de doden   En de verordeningen voor de doden dan? Ook niks geheimzinnig aan, maar soms moeilijk te begrijpen zonder een woordje uitleg en vaak misbruikt door tegenstanders van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Op zich is het eigenlijk heel simpel. Mormonen geloven dat er verschillende gradaties zijn in de hemel (om het in één zin en kort door de bocht uit te leggen), afhankelijk van hoe je geleefd hebt. En uiteraard is de hoogste graad enkel voor diegene die zich aan alle geboden van onze Hemelse Vader hebben gehouden. Die geboden omvatten oa dat je je laat dopen in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen en dat je ook de verordeningen in de tempel hebt volbracht.   Op zich niks vreemd aan, zeg je dan. Iedere kerk zal uiteraard zeggen dat je de rituelen van hun eigen kerk moet uitvoeren. Da’s maar logisch, vind ik zelf. Maar wat doe je dan met al die mensen die nooit de kans hebben gekregen om de kerk te leren kennen of zelfs maar gehoord te hebben van het evangelie van Jezus Christus? Mensen die vroeger geleefd hebben voor de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen gesticht was of mensen die in gebieden wonen waar geen zendelingen zijn?   Zijn die dan verdoemd? Ik heb al gelezen van een koppel gelovige katholieken die te oren kregen nadat hun drie dagen oude zoontje plots stierf, dat de ziel van die jongen eeuwig in het vagevuur zou verblijven omdat hij niet gedoopt was. (Noot terzijde: wij geloven dat een kind tot de leeftijd van toerekeningsvatbaarheid – meestal acht jaar – niet bewust kan zondigen en dus ook de doop der bekering niet nodig heeft.)   Hoe rijm je dat met een liefhebbende rechtvaardige God? Hij is alleen maar rechtvaardig als hij van iedereen hetzelfde verwacht, dus ja, iedereen moet gedoopt worden op de juiste manier en alle andere verplichtingen voldoen. Maar het zou eveneens onrechtvaardig zijn, moest dat alle anderen verdoemen gewoon omdat ze de kans niet hebben gekregen.   Wij geloven dat God aan beide zaken kan voldoen: iedereen lief hebben en toch rechtvaardig zijn in het volgen van Zijn eigen wetten. Daarom verrichten Mormonen verordeningen voor de doden. Ik weet dat vele andere kerken ons daar op aan vallen en daar tal van redenen voor aanhalen. Net zo goed halen wij ook argumenten uit de Schriften, maar voor ons telt de openbaringen die de profeten hierover hebben ontvangen. Moesten we per slot van rekening in niks verschillen van andere kerken, dan hadden we geen aparte religie nodig, niet?   Super rustig   Voor mij is de tempel een plek waar ik enorm dicht bij God kan zijn. Het is er enorm rustig, je bent er echt helemaal van de wereld weg, fysiek en spiritueel. Anderen zullen het een vorm van meditatie noemen, maar ik voel daar echt veel beter de communicatie stromen tussen mij en mijn Hemelse Vader.   Ik heb het ooit mooi als volgt horen omschrijven en het beschrijft hoe het aanvoelt: als je buiten loopt, zijn er wolken. Af en toe zijn er opklaringen waardoor je de hemel kan zien. In de tempel is er echter altijd een opening in het wolkendek en kan je dus vrij de hemel inkijken.   Ik heb echt genoten van deze week en dit is zeker voor herhaling vatbaar.  De rust en het gevoel zo dicht bij God te kunnen zijn, zo intens te kunnen bidden, geeft me een pak energie om er weer tegenaan te kunnen.