0

Een bewogen week

Posted by David on 20/08/2014 in Familie |

Wat een week! Zo moeten er niet al te veel na mekaar komen.

Vorige week waren we nog op vakantie, toen bleek dat Laurens ziek werd. Omdat hij al twee dagen na mekaar koorts had, beslisten we om onze vakantie af te breken en terug te keren naar huis, zodat we nog voor de feestdag naar de huisarts konden gaan. Kwestie van rekening te houden met het feit dat hij een week later een ernstige darmoperatie zou ondergaan.

 

Het voordeel van vroeger naar huis te komen was dat ik wel de gelegenheid om mijn grootmoeder te gaan bezoeken in het ziekenhuis in Tienen na haar rugoperatie. Die had ze nodig na haar val met mijn grootvader, die Alzheimer én Parkinson heeft en twee jaar geleden na een beroerte blind en bedlegerig werd en dus zwaar hulpbehoevend is. Ook voor hem was het dus nodig om een opname te voorzien op de geriatrische dienst. Ik was er kapot van om hem daar zo te zien: eenzaam zonder mijn grootmoeder, niet goed wetend wat er allemaal gebeurde.

Ik voelde dat ik iets moest ondernemen, dat ik de taak had om te zorgen voor de mensen die vroeger zo voor mij hebben gezorgd. Maar ik wist echt niet wat ik kon doen. Tot ik in gebed ging en me daardoor rustiger voelde. Daardoor kreeg ik de ingeving (noem het maar een influistering van de Heilige Geest) om op immoweb op zoek te gaan naar een huis voor hen in onze buurt.

Het eerste huis dat ik vond, was meteen een hit. Een huis dat groot genoeg is om een deel van de gelijkvloers als studio om te bouwen zodat het huis eigenlijk een kangoeroewoning wordt. Mijn grootmoeder vond het meteen ook een goed idee. Dus deze week ben ik ook nog bezig met uit te zoeken hoe ik de financiering kan rond krijgen, nagaan of de verbouwingen ook effectief nodig zijn, enz… Nog wat extra drukte.

 

Intussen moest ik op mijn werk ook zwaar door doen. Zes maand geleden hadden we immers een ervaren sales manager aangeworven die deze week begint, dus moet ik even én hem opleiden én tegelijk het dagelijkse werk doen. Nog wat extra drukte dus. Ongelukkige planning, maar toen ik de aanwerving plande, had ik geen idee dat deze week zowel grootouders als zoon in het ziekenhuis zouden zijn.

 

Intussen werd Laurens niet echt beter. Ik werd zelf al behoorlijk ongerust. Opnieuw koorts en veel hoesten. Niet echt indicaties dat de operatie zal kunnen doorgaan. Door de stress voelde ik me zondag ook niet echt kiplekker. Ik heb zelfs getwijfeld of ik naar de kerk zou gaan, maar ik ben blij dat ik mijn eigen advies “bij twijfel, altijd het voordeel geven aan de keuze om toch te gaan” gevolgd heb. Doordat ik van het avondmaal heb kunnen nemen en omdat ik een zegen heb gevraagd en gekregen, voelde ik nadien de rust en de kracht om door te gaan.

De rust vertelde me vooral dat alles wel op zijn pootjes zou terecht komen. Dat sommige dingen misschien anders zouden verlopen dan verwacht, maar dat ik het gewoon moest laten gebeuren.

 

Maar Laurens werd niet beter, zoals ik verwacht had. Dinsdag bleek zelfs dat hij een longontsteking had. De huisarts raadde aan om woensdag toch naar het ziekenhuis te gaan en daar de pediaters te laten beslissen wat er moest gebeuren.

Vandaag dus naar het ziekenhuis, maar vanmorgen ging ik nog eens in gebed om te vragen om de dingen in goede banen te begeleiden. Terwijl ik bij Laurens in het ziekenhuis was en hem daar zag liggen en hoorde hoesten, had ik zelf zoiets van “deze operatie kan beter niet doorgaan: een buikoperatie en dan zo moeten hoesten, dat gaat veel pijn doen”.

En zo is de dag inderdaad ook geëindigd: operatie afgelast en uitgesteld. Een nieuwe datum wordt pas vastgelegd nadat Laurens genezen is. Voor hem was het geen fijne dag: eerst al die voorbereidingen – waaronder een lavement – voor niks en dan de planning zo door mekaar zien geschud worden zonder definitief antwoord wanneer de operatie dan wel doorgaat… Het was zowel voor Laurens als Isabel effe moeilijk om dat een plaats te geven.

 

En toch voel ik er mij goed bij. Het is in de gegeven omstandigheden het beste wat er kon gebeuren. Het geeft me plots iets meer rust in wat anders enorm doldrukke dagen zouden geworden zijn. OK, het reshedulen van mijn agenda om aan te passen aan de nieuwe operatiedatum zal misschien nog puzzelen worden, maar nu zie ik dat gewoon als zorgen voor later.

Het komt allemaal in orde – dat gevoel krijg ik steeds opnieuw.

 

Tags: , ,

Copyright © 2009-2024 GeensZins All rights reserved. Privacy Policy