Open brief aan de vakbonden

Beste vakbondsmensen,   Mijn naam is David. Ik ben 41 jaar en ik ben ondernemer. Ik ben ook Mormoon en hecht veel belang aan een samenleving met respect voor elkaar. Als ondernemer vind ik het belangrijk om ethisch zaken te doen. Moest één van mijn werknemers vinden dat ik hen oneerlijk behandel, dan zou ik dat als een falen in mijn identiteit als ondernemer ervaren. Mijn werknemers voeren hun job naar beste vermogen uit, zorgen dat mijn investeringen renderen, dus het is mijn taak hen behoorlijk te verlonen en te waarderen daarvoor.   Verloren respect   Maar waarom is het respect voor mij als ondernemer en werkgever verloren gegaan bij de vakbonden? Ja, ik wil geld verdienen, maar niet op de kap van, maar in samenwerking met mijn medewerkers. Ja, ik wil mijn kinderen een toekomst geven, zoals ik alle kinderen een toekomst wil geven. Als ondernemer is het een dagelijkse uitdaging met tientallen zaken rekening te houden, om op een respectvolle manier te zoeken naar samenwerkingen waar iedereen beter van wordt.   Ik wil een bedrijf opbouwen waar het goed is om werken, waar mensen geen stress moeten hebben of er morgen nog werk is voor hen. De overheid maakt het mij altijd moeilijker en moeilijker om die belofte voor hen waar te maken. Dat komt omdat politici onder druk staan van de publieke opinie, die mede door jullie wordt gevormd. Daar wordt de indruk gewekt dat ik als ondernemer een boef ben, die rijk wordt op de kap van een ander. Daar stelt men onomwonden dat als ik nog meer geld moet afgeven, dat ik dat niet zal voelen, dat mijn klanten dat niet zullen voelen, noch mijn leveranciers of werknemers. Beste vakbond, ik kan u verzekeren dat dit niet het geval is. Ik sta aan het hoofd van een miljoenen onderneming, maar iemand extra aannemen zou super welkom zijn – dan zou ik misschien eens een uurtje meer kunnen slapen dan de vijf uur die ik nu elke nacht slaap – maar dat is zo’n moeilijke onderneming geworden, zo duur en zo omslachtig, dat ik het niet meer aankan. Eén op drie aanwervingen blijkt niet de juiste persoon te zijn in ons bedrijf, maar door het verdwijnen van de proefperiode is dat al een heel pak duurder geworden. Oudere werknemers aannemen: ik zou graag meer maturiteit in mijn bedrijf hebben, maar het is onbetaalbaar geworden. Ze vragen (soms terecht) om het iets rustiger te hebben op hun leeftijd, dus minder productief, maar ze kosten wel meer. Of mensen die misschien minder stabiel in de maatschappij staan? Maar als ze wankelen, moet ik ze binnenkort twee maanden op mijn kostenbalans zetten. Een risico dat ik misschien één keer neem, maar geen tweede keer. Resultaat: wie misschien eens twee keer op twee jaar langdurig ziek is, zal uit bedrijfsoverwegingen de deur gewezen worden. Is dat de bescherming van de zwakkere werknemer die u zogezegd voorstaat?   Respect voor eigendom   Respect voor eigendom is ook essentieel. Ik zag daarnet een reportage waarin iemand zei dat in de haven van Antwerpen het nog grimmiger zal worden. De beelden die ik vandaag in Brussel zag, doen me nadenken of mijn bedrijf in Antwerpen nog wel veilig is. Misschien nog een reden meer om de boel te sluiten en te verhuizen naar Luxemburg, waar ik als ondernemer veel beter sociaal beschermd ben en gewaardeerd word. Want hier in België betaal ik me blauw, meer dan een werknemer, maar krijg ik minder. Want waarom is mijn kind minder waard, waarom krijg ik een kleiner pensioen? Waarom moet ik elke dag in de auto logboeken bijhouden om te bewijzen dat ik geen crimineel ben?   Respect voor volgende generaties   Respect ook voor de volgende generaties. Een paar jaar geleden was het even moeilijker in mijn bedrijf. Ik kon een belofte aan mijn werknemers niet nakomen, maar ik was er eerlijk over. Iedereen was akkoord met een jaar uitstel. Men vond het beter een extraatje voor zichzelf te laten liggen in plaats van het bedrijf te hypothekeren of te vragen dat er iemand zou buiten gegooid worden om er zelf beter van te worden. Dat is wat de federale regering nu van iedereen vraagt. We hebben boven onze stand geleefd. We hebben te veel gekregen en de overheid moet – kan niet anders – dan nu wat minder geven.   Is het dan nodig om nu op verschillende dagen onze welvaart nog meer te bedreigen, door enorme kosten voor de maatschappij te veroorzaken. Het verlies voor onze samenleving op zulke stakingsdagen kost uiteindelijk meer dan wat u wil redden.   Respect betekent ook dat we als gelijken met elkaar praten. Als ik een werknemer verkeerd behandel, dan staat u klaar om hem gratis te verdedigen voor een rechtbank. Als u mijn bedrijf schade toebrengt, kan ik u niet eens voor de rechtbank dagen want u hebt geen rechtspersoonlijkheid. U bestaat niet, u bent eigenlijk een spook, maar spijtig genoeg een zeer tastbaar doch ongrijpbaar spook.   Een dankjewel ipv verwijten   Beste vakbond, kan u alstublieft eens een open brief schrijven waarin u dank uitspreekt aan de duizenden ondernemers in dit land die uw leden dagelijks werk bezorgen, bezorgd zijn om hun welvaart en elke dag het beste van zichzelf geven om onze welvaartsstaat in stand te houden? Dan zou ik alvast terug meer respect hebben voor u.   Met respectvolle groeten, David Geens