Mag het nog Kerstmis zijn?

Vandaag werd ik tot twee keer toe met die vraag geconfronteerd.   De eerste was naar aanleiding van een column van Cathérine Ongenae, waarin ze stelt dat ze liever sprookjes met monsters heeft of liever zelfs nog TV series zoals Game of Thrones omdat daar meer seks in zit als goede verhaaltjes ipv de leugen over Jezus. Haar betoog is dat het verhaal van Jezus geen inhoudelijke meerwaarde heeft. Ze zou liever de zonnewende vieren, dan kerstmis. Kerstmis is voor haar totaal misplaatst, enkel nog een reden om ons vol te vreten om het toch nog wat gezellig te maken. Zelfs de vreugde omtrent samen zijn met de familie, is haar te ver gezocht.   Kerstmis zou volgens haar niet op zijn plaats zijn omdat het een verhaal is die voor niet-christelijke mensen geen waarde heeft. Waarmee Cathérine Ongenae eigenlijk bewijst dat dit verhaal nog steeds waarde heeft, namelijk de waarde van naastenliefde, de ware liefde van Christus. Want vanuit haar atheïsme, waar ze zeker recht op heeft, wil ze iedereen verplichten te geloven wat zij gelooft: niet behalve sensationele fictie.   Een tweede confrontatie maakte ik mee tijdens het huisonderwijs aan een fantastisch koppel. Zij is al jarenlang lid van de kerk, hij nog maar sinds dit jaar. Dankzij de kerk hebben ze mekaar leren kennen en zijn ze nu gelukkig getrouwd. Vanavond was zijn kleinzoon aanwezig, een pienter negenjarig jongetje. Ik had een boodschap voorbereid omtrent Kerstmis en ook eens na te denken over het commerciële omtrent Kerstmis. Maar ik moest al snel overschakelen op meer basis: het kereltje had totaal geen idee wat we vieren met Kerstmis. Hij had nog nooit nagedacht over wat je in een kerststal ziet. Hij krijgt zedenleer en hoort daar met geen woord over Jezus en de betekenis van Kerstmis.   In tegenstelling tot wat Cathérine zou verwachten, hing hij aan mijn lippen tijdens het kerstverhaal, dat ik nog kon ondersteunen met een mooi filmpje. Het moet niet altijd met monsters zijn, om boeiend te zijn.   Bij mij doet dit de vraag rijzen: hebben de niet-gelovigen schrik van Kerstmis? Hebben ze schrik van onze verhaal? Zo veel schrik dat het verhaal verbannen moet worden? Bang dat het de mensen toch zou raken als ze het meer zouden horen?   Het lijkt er wel op. Ik las vandaag ook dat de jongsocialisten klacht indienen tegen het KVHV omdat deze vereniging haar bisschop Bonny bekritiseerde omtrent zijn houding tov het homohuwelijk – terwijl ze eigenlijk niet meer deden dan de Bijbel citeren waarin staat dat een seksuele relatie volgens God enkel thuis hoort in een wettig huwelijk tussen man en vrouw. Maar daar gaat het niet om; ik maak me ongerust dat een groep jongeren die duidelijk niet behoort tot de groep van gelovigen gaat bepalen wat die groep mag geloven en zeggen. Aangezien ze eigenlijk klacht indienen tegen iets wat in de Bijbel staat, vraag ik me af of de volgende stap een banvloek op de Bijbel zal zijn, gevolgd door brandstapels (voor de boeken en enkel de boeken, hoop ik)?   Die onverdraagzaamheid tegen het christelijk gedachtengoed baart me zorgen. Mag het nog Kerstmis zijn, meer dan ooit zodat we ons verhaal kunnen vertellen zonder onverdraagzaamheid, als een symbool van méér verdraagzaamheid?