Het leukste blijft natuurlijk om Temple Square te bezoeken. Dit blijft het hart van de ganse stad en zelfs de ganse staat. Het is enorm om op het punt te bezoeken waar de pioneers na lange omzwervingen en achtervolgingen de vallei binnentrokken en Brigham Young als toenmalig president van de kerk zei “This is the place”. Vooral als je de bergen rond de vallei bekijkt, krijg je nog meer respect voor deze pioneers, die alles hebben achtergelaten om hun geloof in vrede te kunnen beleven.
De tempel is natuurlijk het centrum van Temple Square. Ik had pech: ik had heel graag deze tempel bezocht en daar een begiftigingssessie gedaan, maar in deze tijd van het jaar is de tempel blijkbaar gesloten over onderhoud. Het zal een teken van hogerhand zijn dat ik dit in oktober samen met mijn lieve echtgenote moet doen. Iets om naar uit te kijken.
Het is fantastisch om daar allerlei zaken te zien waar je al zo veel hebt over gelezen. Veel mormonen hebben thuis een standbeeld van Jezus staan, als replica van het grote exemplaar dat in het bezoekerscentrum staat. Daar op die plek heb ik een foto genomen samen met het Boek van Mormon; een boek dat zo veel goeds in mijn leven heeft gebracht.
Het was ook bijzonder om in het bezoekerscentrum een maquette van de binnenkant van de tempel te zien. Heel speciaal was het ook om zoveel zendelingen op zo’n kleine oppervlakte te zien. Een 170-tal, voornamelijk zusters, staan overal klaar om mensen met vragen te helpen. Je kan moeilijk Temple Square bezoeken en de kans missen om meer te weten te komen over ons geloof en het Heilsplan.
Ik heb er ook van genoten om een foto te nemen met mijn lievelingsschrifttekst. Voor mij staat het evangelie van Christus samen met dienstbetoon: als we er zijn voor mekaar, voor mekaar willen zorgen, dan wordt deze wereld al een hemel op zich. Een constante uitdaging voor me: ik kan hierin nog zoveel verbeteren. Daarom dat ik deze foto zal koesteren.
Aangezien ik in oktober terug zal gaan om te spreken op een bijeenkomst van teruggekeerde zendelingen uit de Belgium/Netherlands Mission, ga ik met mijn gezin ook een sessie van de algemene conferentie bijwonen. Dit gebeurt in dit gigantische auditorium waar 21.000 zitplaatsen zijn. Ik denk dat het één van de grootste indoor auditoriums ter wereld is. Pretty impressive, zoals zovele dingen in de VS.
Ik hield natuurlijk altijd mijn ogen goed open. Je loopt daar altijd wel de kans om een apostel te ontmoeten. Ik keek vooral uit naar Elder Ballard. Sorry, maar voor hem heb ik een boon sinds ik hem mocht ontmoeten. Maar ik heb het moeten doen met zijn portret deze keer. Misschien een volgende keer.
Buiten het bezoek aan zoveel kerkhistorische sites, was het minstens even super om vrienden terug te zien: de familie Praag, de familie Demeyere en zo veel zendelingen waarmee ik samengewerkt heb. Het leek soms als een lopend vuurtje rond te gaan dat ik in Utah was, want op een gegeven moment had ik tien teruggekeerde zendelingen rondom mij. Super om zoveel vrienden te hebben en te weten dat we vrienden voor het leven zijn.
Ook leuk om de ouders te zien van sommigen van hen. Isabel en ik zijn graag de gastvrouw en -heer voor de zendelingen in Gent, want we denken dikwijls “laat ons hopen dat als onze zonen op zending zijn, dat ze een plek hebben waar ze geliefd en welkom zijn”. En dat is net waar hun ouders ons dankbaar voor zijn. Het is met veel liefde gedaan.
Dit was een bijzondere reis en ik zal er altijd met plezier op terugkijken.
Ontdek meer van GeensZins
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
