Duidelijkheid in het standpunt van de mormoonse kerk omtrent homohuwelijk

Ik geef toe dat ik deze week opkeek toen ik las over de wijziging in het kerkelijk handboek omtrent homohuwelijken: voortaan wordt trouwen met een partner van hetzelfde geslacht (wat ik uit makkelijkheid verder benoem met homohuwelijk, onafhankelijk van het geslacht) gezien als afvalligheid. Dat betekent dat wie deelneemt aan zo’n huwelijk, verplicht wordt te verschijnen voor een disciplinaire raad. Dat betekent nog niet meteen uitsluiting; daarover beslist die raad. Ik kan me echter wel inbeelden dat wie zich niet schikt naar de doctrine van de kerk omtrent het huwelijk en de Het gezin: een proclamatie aan de wereld, mag verwachten geëxcommuniceerd te worden.  

Duidelijkheid: eeuwig huwelijk is tussen man en vrouw

  Die duidelijkheid vind ik prima. Ik steek niet weg dat ik geloof in de doctrine dat een huwelijk tussen man en vrouw is volgens de geboden van onze Hemelse Vader. Dat de openbare overheid een administratieve verbintenis heeft toegelaten aan de mensen van hetzelfde geslacht, is hun goed recht en moet ieder voor zichzelf uitmaken. Als mormoon respecteren we het wettelijk gezag en democratische wetten, maar dat betekent niet dat we zelf binnen ons geloof plots anders denken over het huwelijk tussen man en vrouw.   Ik heb me wel verslikt toen ik las dat men geen verordeningen zoals doop en bevestiging meer zal geven aan kinderen uit een homohuwelijk. Mijn eerste idee was dat men kinderen straft voor de keuzes van hun ouders. Het leek me onrechtvaardig. Maar ik had er wel vertrouwen in dat onze profeet dit niet zou verkondigen zonder duidelijke openbaring van de Heer. Hoe moeilijk ik het eerst ook kon begrijpen en me oprechte vragen stelde, ik wist dat als ik zou bidden dat ik het zou begrijpen.   Want ik zie eveneens hoeveel moeite onze kerk doet om een evenwicht te vinden tussen liefde voor iedereen met respect voor de rechten van mensen die zich aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht, maar tegelijk ook respect vraagt voor de leerstellingen waar mormonen in geloven.  

Respect voor de wetten en de keuzes van anderen

  Kijk maar naar wat onze apostel Elder Oaks zei over de weigering van ambtenaar Kim Davis om homostellen te huwen. Dat is wat anders dan zomaar zeggen dat zij het recht had van uit haar geloof te beslissen rechten van anderen niet meer te respecteren. Elder Oaks heeft duidelijk gesteld dat de wet duidelijk is en dat iedereen de wet moet respecteren.   De mormoonse kerk kreeg ook wereldwijd respect toen ze eerder dit jaar initiatieven nam om de rechten van homo’s, lesbiennes en transgenders te beschermen op de huisvestings- en jobmarkt. Apostel Elder Holland zei toen: “We moeten manieren vinden om respect te tonen voor mensen wiens geloof, waarden en gedrag verschillen van de onze terwijl we tegelijk nooit gedwongen mogen worden om ons geloof en waarden te ontkennen of te verlaten.”  

Verduidelijking van de kerk

  Wereldwijd zijn er heel wat reacties te vinden op de verandering in het kerkelijk handboek. Inmiddels blijkt dat deze wijziging gelekt is door een pro-homo activist en de kerk dus gepakt is in snelheid. Gisteren verscheen een interview met apostel Elder Christofferson, die heel veel inzicht geeft in het gebeuren:   Voor wie niet de tijd neemt om het ganse interview te bekijken, een korte samenvatting.   Ten eerste heeft men niets anders gedaan dan de reactie van de kerk op het homohuwelijk gelijk te schakelen met de reactie op polygame of meervoudige huwelijken. Wie daar aan deelneemt, mag zich aan dezelfde gevolgen verwachten als wie een homohuwelijk sluit. Daar komt eigenlijk geen commentaar op, integendeel, de kerk wordt meestal nog bekeken als een kerk die veelwijverij ondersteunt, maar het tegendeel is dus waar. Het mag dus duidelijk wezen dat de kerk gewoon duidelijk is omtrent haar definitie van een huwelijk: een eeuwigdurend (ja, zelfs na de dood) verbond tussen man, vrouw en God. Dat is een hoeksteen van ons geloof. Wie zich daar tegen verzet, verzet zich tegen de mormoonse kerk. Als je daar niet in gelooft, geloof je waarschijnlijk ook niet in de rest van ons verhaal. Dat is je goed recht, maar je kan toch moeilijk verwachten dat de kern van een geloof plots verandert omdat de wereld verandert?   Ten tweede komt er ook een verduidelijking naar het waarom kinderen worden “uitgesloten”. Hoe hard het ook klinkt, het gaat duidelijk om de bescherming van kinderen. Kinderen zijn enorm loyaal aan hun ouders. Dat is de natuur. Zelfs kinderen die mishandeld worden, hunkeren vaak nog naar liefde van ouders. Ik kan me dus niet inbeelden dat een kind zou verscheurd worden op jonge leeftijd tussen de liefde voor zijn homo-ouders en wat het leert in de kerk. Het zou eveneens verschrikkelijk bestempeld worden als kinderen op achtjarige leeftijd – de leeftijd waarop kinderen in de mormoonse kerk gedoopt worden – zouden moeten verklaren dat ze het huwelijk van hun ouders afkeuren.   Het lijkt me dus maar normaal dat je met die vraag wacht tot ze achttien jaar zijn en wijs genoeg zijn om die keuze zelf te maken met alle nuances. Wat ook dat mag duidelijk zijn: het handboek zegt nergens dat ze hun ouders moeten afvallen of de rug toekeren. Het handboek zegt wel dat kinderen uit een homohuwelijk duidelijk moeten zijn dat ze de doctrine van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen omtrent het huwelijk tussen man en vrouw volledig ondersteunen en dus afstand nemen van dat specifiek gedrag van hun ouders. Ik ben het ook niet eens met heel wat dingen die mijn ouders doen, maar vermindert dat mijn liefde? Wie heeft er geen problemen met bepaalde zaken van zijn of haar ouders? Laat ons daar niet hypocriet over doen en aanvaarden dat het perfect mogelijk is dat een kind het niet eens is met zijn ouders, maar daardoor de onderlinge liefde niet vermindert. Wederzijds respect voor de eigen mening, noemt men zoiets, denk ik.  

Bescherming uit liefde

  Achteraf bekeken vind ik het dus maar normaal dat de kerk de regels zo opstelt dat er geen hartverscheurende keuzes worden opgedrongen op een leeftijd dat een kind nog volop in ontwikkeling is van een eigen leven en mening. Ik kan iedereen aanraden om de blog van Brandi Walton te lezen. Zij is een dochter uit een lesbisch huwelijk en ze is mormoon en heeft vanuit haar eigen ervaring vannacht geschreven over wat zij denkt over de wijziging van het handboek. Zij zegt onderandere: “Ik kan me niet inbeelden hoe het moet voelen voor een kind om in het kantoor van de bisschop te zitten en het huwelijk of de relatie van zijn ouders te moeten afkeuren.”   Dus in plaats van dit alles te zien als een straf voor kinderen, is het veel eerder een daad van liefde en bescherming. Maar tegelijk kan en zal de kerk geen afstand nemen van de leerstelling omtrent het huwelijk. Er zit ook geen liefde in om mensen te misleiden omtrent hun eeuwig geluk. Hoe fout zou het zijn om te weten dat je iemand zijn eeuwig geluk ontzegt door hem het verkeerde pad te wijzen? Meestal is een berisping in de kerk ook een daad van liefde en bescherming. Kunnen we dan aanvaarden dat dit nu ook het geval is en dat iedere moeilijke situatie – en die zullen er zeker zijn; denk maar bijvoorbeeld aan kinderen uit gebroken gezinnen waarvan één ouder plots beseft gelukkig te zijn in een homohuwelijk – vanuit liefde en bescherming door onze leiders zal bekeken worden? Ik geloof er alvast is.