De grote Belgische firewall in aantocht?

De aanslagen in Parijs hebben voor een mentale verandering gezorgd in onze maatschappij. Zoals te verwachten zal de overheid nu snel willen ingrijpen om onze vrijheid te beschermen. Het paradoxale daarvan is dat om die vrijheid te beschermen, men een deel van onze vrijheid zal moeten afnemen.   Als ondernemer in de internet sector zie ik twee dingen gebeuren, waarbij ik toch in mijn haar krab.

Haat websites van het internet weren is quasi onmogelijk

  Ik hoor het eerste minister Michel graag zeggen. Maar ik heb meteen bedenkingen. In de eerste plaats, wat met het recht op vrije meningsuiting? Is een mening, zelfs al strookt die helemaal niet met onze waarden, niet een mening zoals een andere? Is het enige middel om meningen die we niet leuk vinden, te smoren in de kiem? Eenmaal we dat pad op gaan, moeten we opletten dat we geen staat worden waarin de staat bepaalt wat mag gezegd worden en wat niet.   Vervolgens is er het technische aspect. Die haatwebsites worden echt niet in ons land gehost. Hoe ga je dus die sites uit te lucht halen? Waarschijnlijk grijpt de overheid daarbij naar hetzelfde truukje dat men gebruikt voor kinderporno- en goksites. Men vraagt de Belgische providers (waar men dus wel juridisch vat op heeft) de DNS-records van de bedoelde site te vervangen door gegevens die naar een pagina leiden waarop staat dat de site ontoegankelijk is.   Voor de niet-techneuten onder ons: van zodra u in uw browser een website adres (URL) intypt, gaat uw computer dit adres moeten omzetten in een IP-adres. Dit gebeurt meestal door dit op te vragen aan de nameservers van uw provider. Zo zijn alvast alle modems en routers van providers ingesteld. Wat de overheid dan doet is dat deze providers gevraagd wordt niet de echte gegevens van de oorspronkelijke DNS door te geven, maar het IP adres te vervangen door ééntje van de overheid.   Alleen, er is niks dat u verplicht de nameservers van uw provider te gebruiken. Er zijn veel mensen die andere nameservers gebruiken, om legitieme redenen. Bijvoorbeeld de gratis nameservers van Google, om overal dezelfde snelle servers te gebruiken. Of zoals ik, de nameservers van OpenDNS omdat die me toelaten om met hetzelfde truukje sites te blokkeren op mijn netwerk, zodat mijn gezin bv niet blootgesteld wordt aan porno.   Kortom, als de overheid zo optreedt, is het een kleine moeite in de jihad gemeenschap om andere nameservers te gebruiken en zo toch de haatwebsites te bekijken.   Waar ik voor vrees is dat de overheid snel gaat merken dat hun ingreep niks uithaalt en toch echt die sites uit de lucht gaat halen en dus een grote Belgische firewall (naar analogie met the great Chinese firewall) zal willen bouwen. Een techniek die je vaak terugvindt in totalitaire naties die controle willen op wat hun burgers zien en niet. Te ver gezocht? Ik denk het niet, als zelfs één van de weinige politici die weten hoe het internet werkt zoals Peter Dedecker hiervoor pleit.  

Dataretentie: te snel, ondoordacht en nutteloos

  Mijn tweede bezorgdheid is geen nieuwe bezorgdheid. De wet op de dataretentie is er al eens geweest, maar evengoed weer afgevoerd door rechtbanken, zowel op Europees als Belgisch niveau.   Kort samengevat, justitie wil dat alle gegevens over emailverkeer wordt bijgehouden. Niet het emailverkeer zelf, maar wel wie met wie communiceert. Vervang emailverkeer trouwens in voorgaande zin even goed door Skype enz… Op zich een begrijpbaar doel. In de strijd tegen georganiseerde misdaad en terrorisme lijkt dit een legitieme vraag en heb ik er geen probleem mee. Alleen zal dit doel nooit bereikt worden.   Om allerlei juridische en technische redenen kan men niet aan iedereen deze verplichting opleggen, laat staan controleren. Eender wie kan bijvoorbeeld thuis of op kantoor een eigen mailserver hebben. Deze ontsnappen volledig aan de wet.   Toch probeert men heel breed te gaan en dit heeft net voor de sector waarin ik actief ben verregaande doch absurde gevolgen. Op dit moment lijkt het er op dat men wil dat iedere provider alle gegevens van alle mailservers die ze beheren, bijhouden. Bijgevolg zijn onbeheerde servers vrijgesteld. Logisch ook, want anders moet men iedere individuele server gaan monitoren, ongeacht of die bij een provider staat of gewoon in de bezemkast in een bedrijvencentrum.   Moest het al het geval zijn dat een terrorist via email communiceert (en onze eigen minister van binnenlandse zaken heeft al internationaal uitgelegd dat terroristen al makkelijker spelletjesnetwerken hiervoor gebruiken), laat staan via een server in België, denk je dan echt dat die een managed server neemt en zijn provider inzage geeft in waar hij mee bezig is?   Kortom, dataretentie is niet goedkoop (de opslag en vooral de uren qua beheer en opzoeking zijn niet min) en als provider zullen we deze kosten dus moeten doorrekenen in onze diensten die dus afgenomen worden door bedrijven en burgers die net niet het doel van deze wet zijn. Dus een nutteloze wet die enkel kosten veroorzaakt voor hen die net niet het doel van deze wet zijn.  

Nobel doel, moeilijk haalbaar

  Dat onze overheid wil ingrijpen en controle wil krijgen, is te begrijpen. Alleen is het in combinatie met de techniek zo, dat het een beetje alles of niet spel wordt. Ofwel gaat men alles controleren met een groot monitoringsysteem en duizenden medewerkers zoals in China, ofwel implementeert men oplossingen die gewoon hun doel voorbij schieten. Wordt vervolgd…