Mormonen zingen voor Trump om te verenigen

Nog een paar uur en Donald Trump wordt ingezworen als 45ste president van de Verenigde Staten van Amerika. Daar is, om het zacht uit te drukken, al heel wat hetze aan vooraf gegaan. Deze president is waarschijnlijk de meest omstreden vooraleer hij eigenlijk president is. Momenteel is hij een splijtzwam in eigen land, in plaats van een leider die verenigt. Vele artiesten willen niet zingen bij zijn inauguratie. Waarom zingen Mormonen zoals het Mormon Tabernacle Choir (Motab) en The Piano Guys dan wel? Dit is geen gemakkelijke materie. Ook binnen Motab is er discussie. Zo heb je bijvoorbeeld Jan Chamberlin die haar ontslag heeft ingediend als zangeres van het koor omdat ze zich niet kon inbeelden rozen naar Hitler te werpen en dus ook niet te zingen voor Trump. Dat is – wat mijn mening er ook over moge zijn – haar goed recht.   Ik denk echter dat ze niet haar ontslag had moeten geven. Per slot zingt niet het volledig koor (het is gewoon te groot voor het podium daar) bij de inauguratie en werd aan ieder lid gevraagd of ze kandidaat waren voor de trip of niet. Ze kon dus perfect lid van het koor blijven en toch niet zingen voor Trump.   Het is echter de nuance “zingen voor Trump” die je in acht moet nemen bij de beslissing van Motab om wel op te treden. Zingt het koor voor de persoon Donald Trump of zingen ze voor de rechtmatig, democratisch verkozen president van de VSA? Zijn ze plots eens met alles wat Trump zegt doordat ze daar zingen?  

Iedereen is gelijkwaardig

  Ik denk het niet. De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is duidelijk in haar wereldbeeld waarbij iedereen gelijkwaardig is in de ogen van God. Net daarom moeten ze wel zingen. Het optreden weigeren zou betekenen dat ze ongeveer de helft van de mensen van de VS de rug toe keert, met name alle mensen die op Trump hebben gestemd. Ze zouden daarmee ook een politiek standpunt innemen terwijl de kerk steeds politiek neutraal blijft tenzij het punten uit ons geloof betreft. Motab heeft in het verleden telkens de uitnodiging aanvaard, zowel van Democratische als Republikeinse presidenten. Nu neen zeggen, zou pas een politiek statement zijn.   Een andere zangeres, Christi Ford Brazao, legt in een facebook video uit waarom ze wel zingt:     Ik sta persoonlijk meer langs haar kant. Muziek verenigt mensen in plaats van ze te verdelen. Christus zelf trok ook op met moordenaars, dieven en allerlei gespuis. Keurde Hij hun daden goed? Neen, maar Hij was wel diegene die zijn hand uitstak naar de verdrukten; Hij wilde verenigen in plaats van verdelen.   Een zelfde redenering vind je terug bij The Piano Guys. Ook zij hebben diep en lang nagedacht en gebeden of ze wel zouden optreden, maar ook zij kwamen tot de conclusie dat ze beter hun talenten gebruiken in een poging om mensen weer bij mekaar te brengen, dan door hun talenten te begraven en zo dus wederom meer bij te dragen bij een kloof tussen beide kampen.  

Muziek en zingen verzacht de zeden en verdrijft wapengekletter

  Je moet trouwens maar eens in hun verklaring lezen wat ze al eerder meemaakten toen ze moesten optreden in een land dat al lang een vijand is van de VS en hoe ze zelf ervoeren hoe muziek mensen kan terug samen brengen.   Als je echt tijd hebt, moet je ook eens enkele van de velen commentaren lezen. Het vergt moed om je nek uit te steken in een verdeelde natie. De kloof loopt zeer diep in de VS, dieper dan wij kunnen vermoeden. Olie op het vuur gooien zal niet helpen. Er moet eerder olie op de golven gegoten worden en we moeten bewondering hebben voor mensen die vrede proberen te brengen in deze woelige tijden.   Muziek moet de zeden verzachten. Muziek is een universele taal. Muziek maakt ons gelukkiger. Laat ons daar van uit gaan in plaats van verder te verdelen. Laat ons de muzikanten bewonderen die muziek spelen in plaats wapens te laten kletteren. Muziek klinkt zoveel mooier dan kwetsende woorden.