Rust zacht, president Monson

Vanmorgen rond 6u onze tijd is Thomas S. Monson, president van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, onze levende profeet, overleden op 90-jarige leeftijd. Hij was het laatste jaar zichtbaar ouder geworden en was duidelijk op zijn gemak om eindelijk terug te keren bij zijn dierbaren: Jezus Christus en zijn vrouw Frances.   Voor mij zal president Monson altijd in mijn geheugen gegrift staan. Hij was immers de profeet toen ik gekozen heb om lid te worden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, mijn eerste spirituele leider dus. Zijn warmte sprak me altijd aan. Zijn levensverhaal ook. Hij is altijd een man van God geweest. Reeds als kind gaf hij zijn konijn dat hij met liefde verzorgd had, aan zijn buurjongen omdat zij ook eens iets hartig konden eten. Altijd is hij bezorgd geweest om anderen te dienen. Zijn levenslessen hebben we voor altijd beïnvloed.   Van zijn vele uitspraken zijn er twee mij heel dierbaar. Ten eerste, “zorgen voor een ander is altijd belangrijker dan een vergadering”. Die les heb ik zelf al gebruikt terwijl ik leiding gaf als quorum president. Ik heb al vergaderingen laten links liggen (en onze kerk houdt van vergaderen, dat kan ik u wel vertellen) om bij iemand die iets nodig had langs te gaan. Die les zal ik altijd blijven gebruiken.   Ten tweede, “durf alleen staan op heilige plaatsen”. Ik ben van nature uit al non-conformist, maar ik heb me voorgenomen om altijd eerlijk en standvastig uit te komen voor wat ik geloof. Weliswaar met heel veel respect voor wie anders of niet gelooft, maar ik zal altijd opkomen voor mijn geloof in God. Getuige daarvan deze blog of opiniestukken elders op het web.   Tegelijk hoop ik altijd mijn humor te kunnen bewaren. Thomas S. Monson zelf heeft me getoond dat je niet altijd super serieus moet zijn om au serieux genomen te worden. Als ik moet kiezen uit de honderden mooie video’s die over president Monson te vinden zijn, dan kies ik toch heel in ’t bijzonder deze:   Sommige mensen denken misschien dat zoiets niet past bij een profeet van God, maar een profeet is bovenal een mens, zoals wij. Ik heb president Monson lief net omdat hij zich niet belangrijker achtte dan iemand anders.   Voor wie zich verbaast dat ik spreek over een profeet: ja, mormonen geloven dat we nog steeds levende profeet hebben. De apostel met de langste staat van dienst, is de president van onze kerk en is onze levende profeet. Een profeet spreekt namens God en spreekt met God. Voor mij is dat een kracht dat onze kerk nog steeds geleid wordt door Jezus Christus die ons niet in de steek laat en profeten naar ons zend.   President Monson, ik zou zeggen “rust zacht”, maar ik weet dat u hierboven al weer aan het werk bent om mensen te dienen. Voor altijd hou ik u en uw lessen in mijn hart.