Mormonen kunnen niet blijven stilstaan

Er is een spreekwoord dat zegt “stilstaan is achteruit gaan”. Als persoon geloof ik daar heel erg is. Niet in de zin dat het fout is om nooit eens stil te staan bij iets. Dat is zelfs heel hard nodig om nadien terug beter vooruit te gaan. Je moet af en toe eens kijken waar je vandaan komt. Maar ik geloof heel erg in de opdracht om vooruitgang te maken en om bij te leren, vooral uit je fouten. Dat is één van de fundamenten in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen dat me zo aansprak.   Ik besef echter ook dat verandering altijd weerstand oproept. Als ondernemer ben ik daar heel bewust mee moeten leren omgaan om niet te veel of te plots wijzigingen aan te brengen in de firma. Ik begrijp dan ook dat er bij sommige mormonen nu wat ongerustheid heerst door alle veranderingen die tijdens de Algemene Conferentie van april 2018 werden aangekondigd. Daarom wil ik even stil staan bij dit gegeven, in de hoop dat het sommigen van mijn broeders en zusters ervan zou weerhouden te gaan twijfelen aan de waarheid van hun getuigenis.  

Verandering is te verwachten

  Wie halsstarrig wil vasthouden aan bestaande rituelen en gebruiken, zit eigenlijk niet makkelijk op zijn plaats bij de mormonen. Het is eigenlijk best grappig om vast te stellen dat er leden zijn die, wanneer je hen vraagt om een aantal dingen te noemen waarin de mormoonse kerk verschilt van andere christelijke kerken, terecht antwoorden: “Wij hebben levende profeten en wij geloven dat God nog steeds tot Zijn kinderen spreekt door middel van profeten”, om hen dan later te horen zeggen dat veranderingen zouden betekenen dat de kerk niet waar is. Fundamenteel gezien kan je er niet om heen dat als je gelooft in het principe dat we zowel individueel als als mensheid regel op regel leren en vooruitgang maken, als je gelooft in levende profeten om dat proces te begeleiden en als je gelooft dat God regelmatig tot ons spreekt, er dan veranderingen zullen zijn. Sommige mensen werpen dan op “ja maar, in de Schriften staat dat God onveranderlijk is”. Klopt, Hij wel, maar wij niet noch de mensen en de wereld rondom niet. Moest Jezus in Zijn bergreden al waarschuwen voor dronken rijden achter het stuur van een auto? Wie zou Hem begrepen hebben?   Trouwens, het onveranderlijke slaat op doctrine. De waarheid is wat ze is en die verandert niet. De dingen rondom die doctrine echter, die kunnen altijd wijzigen. Meer nog, die zullen en moeten wijzigen naarmate ons begrip wijzigt. Een wit hemd dragen in de kerkdienst uit respect is een mooi gebruik, maar behoort tot de “folklore” van onze godsdienst. De manier waarop we onze verbonden vastleggen, ook in de tempel, is een ritueel dat op symbolische wijze wordt voorgesteld. Die symbolen kunnen veranderen, de verbonden niet.   Dat het huisonderwijs nu vervangen wordt door bediening, is niets meer (en zeker ook niets minder) dan de volgende stap in vooruitgang. Wie de conclusie trekt “ja maar, dan was het huisonderwijs nooit het juiste” zit fout. Jawel, huisonderwijs was gedurende decennia wel de juiste manier om voor elkaar te zorgen. Maar nu hebben we zoveel andere mogelijkheden én andere noden, dat het tijd is voor iets anders.  

Stilstaan is niets voor mormonen

  Stilstaan is niets voor mormonen. Het is fundamenteel in ons geloof ingebakken dat er veranderingen gebeuren. Soms in kleine zaken, soms in grote zaken. Je kan niet verwachten dat God spreekt en dan enkel zegt “alles is goed, hou het zo”.   Als we dat nu kunnen aanvaarden, moeten we in één klap ook aanvaarden dat er dingen anders waren in het verleden van onze kerk. Dat betekent niet perse dat ze fout waren en daardoor de kerk in haar geheel fout is. Zelfs niet als de dingen wel fout waren. Regel op regel leren we, dus ook wijziging op wijziging zullen wij gecorrigeerd worden waar nodig.   Misschien ga ik nu iets heel verrassends zeggen. Vaak wordt de waarschuwing gegeven “wijk niet van het rechte pad af” en zien we voorstellingen van een pad dat langs de roede van ijzer naar de boom des levens leidt in een rechte lijn. Maar in de Schriften spreekt men van het “nauwe en smalle” pad. Misschien is het wel een kronkelig pad en is daarom de roede nodig om het beter te kunnen volgen? Ik geloof dat de weg naar succes en/of naar geluk zelden een rechte lijn is die we volgen. En zelfs al zou er een rechte lijn zijn, dan nog zijn wij het die vaak van die lijn afwijken en gecorrigeerd moeten worden.   Dus zelfs al zitten er fouten in het verleden van de kerk, so what? Wederom, wees blij dat we levende profeten hebben die namens God ons kunnen bijsturen. Als symboliek of rituelen gewijzigd zijn zodat we ze nu beter begrijpen: geweldig. Indien we nu minder keurslijf hebben om iets te doen: super toch dat we al zo ver geraakt zijn dat God ons nu meer verantwoordelijkheid geeft!   Stilstaan is echt niks voor ons. We gaan er prat op dat er zaken veranderen buiten de doctrine om. Ook al is verandering soms moeilijk: zo lang we weten dat we op het juiste pad zitten, kunnen we blijmoedig vooruit gaan.