Afscheid van een president

Nu het officieel is, kan ik eindelijk er iets over schrijven. Ik ben geroepen als Digital Channel Coordinator voor het gebied Nederland-Vlaanderen. Dat betekent ook dat ik ontheven wordt als president van het ouderlingenquorum in Gent. Ik wist het al enige weken, maar nu het zo ver is, doet het me wel iets. Van de roepingen die ik reeds heb gehad, is deze die het diepst in mijn hart is gekropen. Ik had nooit verwacht dat het zo verschillend zou zijn om de verantwoordelijkheid te dragen om een quorum te leiden, te dienen zeg maar. De liefde die ik voor ieder van de broeders voel, is een heel bijzonder gevoel. Ik heb ieder van jullie veel beter leren kennen door over alles te kunnen praten wat jullie bezig hield. De probleempjes, de leuke gebeurtenissen… als quorumpresident weet je bijna alles. Op zich is dat super want zo voelde ik me super betrokken en close bij iedereen. Het is dat gevoel dat ik zal missen. Die nabijheid, die innige vriendschap. Vanaf nu moet ik opletten dat ik niet nieuwsgierig ben naar al die dingen die nog verder in jullie gezinnen gebeuren. Ik hoop dat die vriendschap niet verandert. Ik heb met enorm veel liefde deze roeping uitgevoerd. In het begin heb ik soms wat harder geweest om alles op rails te krijgen, maar altijd oprecht in de hoop dat iedereen op mekaar kon rekenen. Ik ben ook trots op dit quorum: het huisonderwijs, de steun voor mekaar, de tempeltrips, de fun momenten… we hebben het toch maar allemaal gedeeld. Ook een speciaal woord van dank voor mijn raadgevers Jean-Pierre, Patrick en zeker Geert in het eerste jaar niet te vergeten. Het was plezierig samen en we konden altijd op mekaar rekenen. Die vriendschap staat rotsvast voor het leven. Bedankt broeders, voor al die mooie momenten.