Zelfredzaamheid staat centraal

Vrienden van me merken wel eens op dat ze de laatste tijd steeds meer over Mormonen horen. Nu denk ik dat ze in de eerste plaats gevoeliger zijn voor het onderwerp omdat ze weten dat het voor mij zo belangrijk is, maar anderzijds is het wel zo dat je vaker over Mormonen hoort, zeker in het zakenleven.   Mormonen zijn inderdaad vaak succesvol in wat ze doen, hoe groot of hoe klein ook. Dat komt in de eerste plaats omdat we in het Heilsplan van onze Hemelse Vader een duidelijke opdracht hebben hier op aarde: we zijn hier om te leren, kennis te vergaren, ons best te doen en een keuze te maken of we geloven in Jezus Christus of niet. Als ik nu even de focus mag leggen op dat stuk omtrent leren, kennis vergaren en ervaring opdoen. Ik kan het niet beter uitleggen dat Jezus zelf deed in de parabel van de talenten:   De boodschap is duidelijk. We krijgen allemaal verschillende mogelijkheden, verscheidene kundes. De ene is meer of anders getalenteerd dan een ander. Het is voor Hemelse Vader niet belangrijk hoeveel we hebben, maar wel dat we aan de slag gaan met wat we hebben en wat we kunnen. Net zoals in de parabel leren Mormonen dat wie veel gegeven is, ook veel verantwoordelijkheid heeft gekregen en dat van hem bijgevolg veel wordt verwacht. Mormonen achten zichzelf gelukkig dat ze de herstelling van het evangelie hebben gekregen en beseffen dus dat er van hen ook wel meer wordt verwacht.   Daarom leggen Mormonen ook zoveel nadruk op studies en op zelfredzaamheid. We zijn hier op aarde om leren beslissingen te nemen. Beslissingen die moeten leiden tot een goed leven. Omgaan met aardse zaken hoort daar ook bij. In de Schriften lezen we immers dat als je niet met aardse zaken goed kan omgaan, Hemelse Vader ons zeker geen hemelse zaken zal toevertrouwen. Daarom dat Mormonen blijven studeren. Dat blijkt al duidelijk uit onze zondagse bijeenkomsten. Jong en oud: we krijgen allemaal iedere zondag les, meerdere lessen zelfs. En in een cyclus keren dezelfde onderwerpen terug. Voor tieners is er trouwens ook het seminarie (een dagelijkse les over tal van onderwerpen) en voor jongvolwassenen is er instituut.   Twee jaar op zending   Een ander element is dat Mormoonse jongens (en meisjes in mindere mate) gevraagd worden om op zending te gaan. Twee jaar leiden ze een leven dat helemaal in het teken staat van God met een zeer uitdagende taak: andere mensen overtuigen om ook het evangelie van Christus te ontdekken. Dat doen ze in een strak schema, waar elke dag trouwens ook begint met les momenten. Je moet maar eens lezen wat een succesvolle mormoonse ondernemer schreef over hoe zijn zending hem hielp een betere ondernemer te worden.   Ik ben er van overtuigd dat deze overgangsrite van jeugd naar volwassenheid enorm helpt om een jongere klaar te stomen voor verdere studies. Als je twee jaar de discipline hebt gehad om elke dag opnieuw je te motiveren om te studeren en hard te werken, dan heb je een onmiskenbare voorsprong op anderen die recht van het middelbaar (of high school) naar de universiteit gaan.   Zelfredzaamheid   Als Mormonen leren we gewoon dat we ons best moeten doen. We leren ook dat tegenslagen misschien niet leuk zijn, maar ons wel ook kansen bieden. Uit tegenslagen kunnen we leren en sterker worden.   We leren met vallen en opstaan. Een tegenslag mag ons niet tegenhouden. Mormonen denken met trots terug aan de tegenslagen die de pioneers van ons geloof hadden, de verliezen die ze geleden hebben en de ontberingen die ze over hen hebben gekregen. Zonder diep in de geschiedenis te willen duiken, geef ik enkel dit weer: wist u dat er in de VS maar één keer een officieel bevel tot uitroeiing is gegeven en dat het niet over indianen (of native americans) ging maar wel over Mormonen?   Uiteraard zijn er ook tegenslagen die je zelf niet zomaar kan overwinnen. De voorbeelden zijn eindeloos, maar denken we bijvoorbeeld enkel aan ziekte. Een zware ziekte kan de kostwinner van een gezin onderuit halen bijvoorbeeld. Maar ook dan blijkt de kracht van een gemeenschap die leeft naar het voorbeeld van Jezus Christus. Er wordt niemand aan zijn lot overgelaten. Elke actieve Mormoon geeft maandelijks een vastengave en dat geld staat louter ter beschikking om de zwakkeren te helpen. Ik kan er persoonlijk van getuigen dat leden van onze kerk die bijvoorbeeld in de crisis hun werk zijn kwijtgeraakt, niet aan hun lot werden overgelaten. Crisishulp bestaat dan misschien in de eerste plaats uit samen gaan winkelen, maar we vergeten nooit de idee van zelfredzaamheid. Stel dat iemand werkloos geraakt en totaal geen moeite doet om nieuw werk te vinden, dan zal die niet blijvend kunnen rekenen op hulp van de gemeente. Maar anderzijds zal de gemeente ook niet-materieel helpen, door bijvoorbeeld samen op zoek te gaan naar een andere job of een opleiding te voorzien waardoor die persoon kan bij- of omscholen.   Verantwoording afleggen   Net zoals in de parabel moeten we ooit verantwoording afleggen. “Wat heb je gedaan met de talenten die ik je heb gegeven,” zal Christus ons vragen. Als we daarmee aan de slag zijn gegaan om bij te leren, ons in een goed leven te voorzien, ons gezin te steunen en anderen te helpen, dan zal zijn antwoord zijn “goed gedaan; over weinig zijt gij getrouw geweest, over veel zal ik u stellen.” Die verantwoording zorgt dat Mormonen zorg dragen: zorg voor zichzelf, zorg voor hun gezin, zorg voor hun naasten en zorg voor de wereld. Het zit gewoon ingebakken in het DNA van ons geloof.